บุญที่ฉันปลื้มใจที่สุด!

     คนส่วนใหญ่ ยังไม่รู้ว่าเกิดมาทำไม ตายแล้วไปไหน เป้าหมายชีวิตที่แท้จริงคืออะไร เมื่อเป็นเช่นนี้ มนุษย์ทั้งหลาย จึงแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น เบียดเบียนทำร้ายซึ่งกันและกันเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ สังคมโลกจึงเกิดความวุ่นวายไปทั่วด้วยตกเป็นทาสของความโลภ โกรธ หลง แต่เพราะได้กัลยาณมิตรคือเพื่อนที่แนะนำให้ทำสิ่งที่เป็นความดี ต่อตนเองและสังคม ได้มาศึกษาธรรมะในพระพุทธศาสนา จึงเข้าใจว่าอะไรดีอะไรชั่วอะไรควรทำ ไม่ควรทำ สังคมในโลกจึงยังคงอยู่ได้ในปัจจุบัน ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ได้รับโอกาส ดีๆแบบนี้คือการได้รู้จักเพื่อนที่ดีหรือกัลยาณมิตร ให้ฉันมาวัดพระธรรมกาย ได้ศึกษาธรรมะจากหลวงพ่อเจ้าอาวาสวัดธรรมกายและพระอาจารย์ที่ได้เทศน์สอน ทำให้เข้าใจ การดำเนินชีวิตที่ถูกทำนองคลองธรรม ตามหลักพระพุทธศาสนา ฉันและเพื่อนๆจึงตอบแทนพระพุทธศาสนาและอยากให้สังคมไทยเราเป็นสังคมที่สงบสุขอย่างแท้จริง เมื่อมีบุญใหญ่อะไรก็ตามพวกเราก็จะไปชักชวนประชาชนทั้งหลาย ให้มาร่วมบุญร่วมงานในวันบุญใหญ่ๆต่างๆ เช่น ชวนเด็กๆให้มาบวชสามเณร ชวนชายไทยแท้แท้ให้มาบรรพชาอุปสมบทเป็นพระภิษุแสนรูปทั่วไทย ชวนประชาชนให้มาเปิดบ้านกัลยาณมิตร สวดมนต์ปฏิบัติธรรมฟังธรรมจากพระอาจารย์ที่จะไปเทศน์ให้ที่บ้าน ชวนคนมาทำบุญวันสำคัญทางพระศาสนา ต่างๆ เป็นต้น

       ฉันและหมู่คณะต้องทุ่มเทแรงกายแรงใจ เอาชีวิตเป็นเดิมพัน เพราะในแต่ละที่ที่เราลงทำหน้าที่ชักชวนคนทั้งหลาย ให้มาสั่งสมบุญมาสร้างความดีนั้น ไม่ใช้ง่ายเพราะ บางคนก็ต่อต้านบางที่ที่ไปก็ค่อนข้างอันตรายเดินทางลำบากแต่เพราะเราที่ได้พบเจอสิ่งที่มีคุณค่าที่สุดที่สอนเราในพระพุทธศาสนา  พวกเราจึงมีหัวใจที่อยากจะให้ คนทั้งหลายได้มารู้ความจริงพบความสุขที่แท้จริงและรู้เป้าหมายในชีวิตที่แท้จริง  เพื่อจะให้ สังคมเกิดความสงบสุขอย่างแท้จริงในปัจจุบันให้ได้
 ณ.บัดนี้จากการทุ่มกำลังกายกำลังใจ เอาชีวิตเดิมพันในการชักชวน ประชาชนทั้งหลายของฉันและหมู่คณะทำให้คนทั้งหลายเหล่านั้นมาศึกษาธรรมมาสร้างความดี หลายคนได้มาบวชเป็นพระภิษุ สามเณรที่อยู่ใน พระพุทธศาสนา ทุ่มเทในการศึกษาพระธรรมวิน้ย  ปฏิบัติธรรมอย่างเต็มที่ เป็นพระอาจารย์ เทศน์สอน ธรรมะ ให้กับประชาชนทั้งหลายให้เข้าใจ การทำความดีที่แท้จริง  ฉันได้เห็นคนทั้งหลายที่เคยชวนมาก็มาเป็นอุบาสกอุบาสิกาช่วยทํานุบํารุง พระพุทธศาสนา อย่างเอาชีวิตเดิมพันในวัดพระธรรมกายและตามวัดต่างๆ ทั่วโลก

    ฉันจึงปลื้มใจทุกครั้งยามเมื่อนึกถึง การทำความดีโดยการเป็นกัลยาณมิตรชักชวนคนทั้งหลายให้มาศึกษาธรรมะ ปฏิบัติธรรมในพระพุทธศาสนาและ มาทำความดีสร้างบารมี ในวันสำคัญทางพระพุทธศาสนาต่างๆ ซึ่งบัดนี้ได้เห็นคนดีที่แท้จริงเกิดขึ้นในสังคมมากมาย เห็นเขาพบความสุขที่แท้จริงในแต่ละครอบครัว จึงสมดังพุทธโอวาทขององค์เสด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า "กัลยาณมิตรเป็นที่สุด ของพรหมจรรย์"

    แล้วท่านผู้อ่านล่ะ! นึกถึงการกระทำในอดีตที่ผ่านมา หรือในแต่ละวันที่ผ่านมา มีความปิติใจปลื้มใจในการกระทำของเราแค่ไหน และเรามีความสุขกับชีวิตในปัจจุบันอย่างแท้จริงหรือไม่ ถ้ายังรู้สึกว่ายังไม่พบความสุขที่แท้จริงก็ลองมาศึกษาธรรมปฏิบัติธรรม ณ. วัดพระธรรมกายสิครับ!